Vroeg

Wanneer stopt voor u de nacht en begint de ochtend? Ik bedoel niet wanneer u opstaat, ik bedoel het uur waarop u vindt dat theoretisch de ochtend begint. Voor mij is dat half zeven. Dan vind ik wel dat je van ochtend kunt spreken.

Vergis u niet, geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt mijn warme bed te verlaten om half zeven als dat niet zou moeten. Nee, als ik zou mogen kiezen, dan was het elke ochtend minstens acht uur of half negen. Ik ben nu eenmaal een echte slaapster.

Dat was ik als kind al. Ik was zo'n wonderbaby die, zonder enige vorm van slaaptraining en met borstvoeding, op enkele weken al klokje rond van acht tot acht sliep zonder een kik te geven. Ook in mijn latere kindertijd was ik allesbehalve een vroege vogel. Zelfs als Sinterklaas was geweest en mijn broers om half zes opstonden om beneden met het nieuwe speelgoed te gaan spelen en me daarna kwamen wekken om te vertellen wat de goedheiligman voor mij gebracht had, draaide ik me liever nog eens om om nog een paar uur te slapen.

Maar wat ik wilde zeggen, is dat elk tijdstip vroeger dan half zeven voor mij echt nog nacht is. Ik ben mij ervan bewust dat dat betekent dat in mijn ogen veel mensen's nachts moeten of willen opstaan. En tot mijn afgrijzen behoor ik daar sinds enkele weken ook bij. Garnaals intern wekkertje loopt namelijk steevast af tussen vijf uur (!) en twintig na zes. Meestal is het een paar minuten voor zes. En dat is écht heel vroeg. Zeker als je 's nachts ook nog een keer of vier bent wakker gemaakt door je nageslacht.

Hoewel duidelijk nog moe, wilt hij dan opstaan. Gaan spelen. Uit de slaapkamer weg. Of luidkeels vertellen wat hij gedroomd heeft, zodat we wel weg moeten uit de slaapkamer, want anders wordt broerlief wakker (en dat wil ik er echt niet nog eens bij hebben).

Nochtans heeft meneertje alles binnen bereik om nog lekker een paar uurtjes verder te slapen. Zijn warme moeder vlak naast hem in wier armen hij lekker kan kruipen voor geborgenheid. Een slokje (of een sloot) warme moedermelk. Absolute stilte. Duisternis.

Maar nee hoor, het baat allemaal niet. En zo zitten Mosselman of ik elke ochtend met piepkleine oogjes in de woonkamer, terwijl Garnaal daar wat rondscharrelt en geniet van al dat speelgoed dat nu eens niet gedeeld hoeft te worden met grote broer.

Toe, laat het een fase zijn en niet een heel nieuw bioritme voor altijd. En alstublieft, laat die fase binnenkort stoppen. Bij voorkeur morgenochtend al.